Prolog.

Kocham Cię - dwa proste słowa, które tak dużo znaczą. Można kochać na wiele sposobów. Inną miłością darzymy rodzinę, inną przyjaciół, a jeszcze inną drugą połówkę. Miłość - każdy marzy o tej jednej jedynej na całe życie. Gdy jesteśmy sami pragniemy mieć przy sobie tą bliską nam osobę, a co się dzieję kiedy jesteśmy w związku? Czy miłość może nie wystarczyć? Czy może skończyć się od tak? Rutyna, obojętność - czy to nie one nas niszczą? O związek trzeba dbać, a miłość pielęgnować. Jednak jak często o tym zapominamy?

Piękna majowa sobota. Dzień, który powinien być najszczęśliwszym dniem w Twoim życiu. Biała sukienka, o której marzyłaś od lat. Rodzina, znajomi, wszyscy towarzyszą Wam w tym wyjątkowym wydarzeniu. Wszyscy są szczęśliwi, tylko nie Ty. Nie denerwowałaś się od samego rana. W spokoju pozwoliłaś przyjaciółce uczesać się oraz umalować. Nie popłakałaś się w kościele. Podczas pierwszego tańca nie czułaś tego, co wyobrażałaś sobie, że będziesz czuć. Nie cieszysz się ze wszystkiego po kolei, a chyba właśnie tak robią panny młode. Ty wręcz przeciwnie. Czekasz, kiedy to wszystko w końcu się skończy. Jesteś zmęczona.Na twarzy masz swój firmowy uśmiech. Nikt nie wie, co tak naprawdę czujesz. Stoisz z boku oparta o kolumnę i z rozczarowaniem patrzysz na bawiących się gości. Zatrzymujesz wzrok na swoim mężu. Śmieje się i żartuje z kolegami. Na pierwszy rzut oka wygląda na szczęśliwego. A może on też udaje? Właśnie to przychodzi Ci na myśli. Kładziesz dłoń na jeszcze płaskim brzuchu. Jedyne co pojawia się w Twojej głowie to myśl, że to jest jedyny powód tego całego zamieszania. Z radością opuszczasz salę i jedziesz windą do pokoju hotelowego. Z ulgą zdejmujesz z siebie sukienkę i jak gdyby nic idziesz pod prysznic. Noc poślubna? Czym w Waszym przypadku różni się od tych wszystkich wcześniejszych nocy? 

- Kocham Cię. - czujesz oddech Michała na karku i ciepło jego ust.

- Ja Ciebie też. - odpowiadasz, chociaż wcale nie wierzysz w szczerość jego słów. A może i są szczere? Może sama to wszystko sobie wmawiasz? Przecież my kobiety lubimy wszystko wyolbrzymiać i wymyślać...

Tak, jak widzicie postanowiłam zacząć kolejne opowiadanie ;) - tak, więc: Witam Was serdecznie :).

Po pierwsze – wiem, wiem... Znowu Kubiak… Sama mogłabym wywrócić teraz oczami, a mimo to właśnie on jest bohaterem. Natomiast kilka słów, co do samego opowiadania - na początku (przez kilka rozdziałów) cofniemy się wstecz. Od razu uprzedzam, że rozdziałów nie będzie dużo, nie powinny być też długie.   

Po drugie – bardzo proszę, aby wszystkie zainteresowane osoby wpisały się w zakładkę Informowani. Będzie dużo wygodniej zarówno dla mnie, jak i dla Was. Kolejną sprawą jest kwestia dodawania rozdziałów. Zobaczymy jak będzie mi to szło (pomysł jest, ale nie wszystko jest już napisane), dlatego czasem rozdziały będą raz, a czasem dwa razy w tygodniu. To chyba tyle ;). Pozdrawiam ;*